محسن چاوشی

 

چون ملک ساخته خود را به پر و بال دروغ
همه دیوند که ابلیس بود مهترشان
همه قلبند و سیه چون بزنی بر سر سنگ
هین چرا غره شدستی تو به سیم و زرشان
شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان
برکش آن تیغ چو پولاد و بزن بر سرشان

دل تو اگه مثه سنگ شده
دل من خیلی برات تنگ شده
اگه درد تو واسش یه عادته
کاری که نمی کنه شکایته
تو رو و دیده و به تو دل بسته
دل از آدم و عالم خسته
ای که دستای تو از من دوره
بیا که مردم از این دلشوره
دلشوره ،دلشوره ، دلشوره
توی آتیش چشات می سوزه
دل من داره به پات می سوزه
اگه بی تو بی سر و سامونه
قدر چشمایتو رو میدونه
دل تو سفره ی رنگینه ببین
دل من بی کس و غمگینه ببین
تو که نیستی همه چی دلگیره
بیا که بی تو دلم میمیره
میمیره ، میمیره ،آی میمیره

از سر کـوی تو با دیـــده تر خواهم رفت
چهـره آلـوده به خوناب جگـر خواهـم رفـت
ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم
رم دادن صید خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم

 

اصلا نمیتونم از کاراش سر در بیارم

زنگ میزنه بهم میگه دیگه دوست ندارم

حالم بده حال من اما براش مهم نیست

●♫♪●♪♫●

من که یه بارم نشده براش کم بزارم

دیگه دوسم نداره میگه دوسم نداره

دیگه دوسم نداره میگه دوسم نداره

●♫♪●♪♫●

چیزی تو دلش نیست اما هی منو بهم میریزه

خیلی ازش ناراحتم اما برام عزیزه

بهتره که به دل نگیرم لج بازیاشو

●♫♪●♪♫●

کاش برگرده تا یه نفر پُر نکرده جاشو

دیگه دوسم نداره میگه دوسم نداره

دیگه دوسم نداره میگه دوسم نداره

●♫♪●♪♫●

دیگه دوسم نداره میگه دوسم نداره

دیگه دوسم نداره میگه دوسم نداره

زندم نفس میکشم
زندم نفس میکشم
بدون تو سنگم ، کنار تو ابرم
بیا تا گریه کنم ، سر اومده صبرم
نه گریه مونده برام ، نه خنده مونده برام
فقط یه کابوسه ، کشنده مونده برام
کسی که هستیشو ، به وعده ها داده
یه بار بپرس چرا ، به این روز افتاده
همش تو این فکرم ، الان تو فکر چیه
کجاست؟ چیکار میکنه؟ ، الان کنار کیه؟
بدون تو سنگم ، کنار تو ابرم
بذار تا گریه کنم ، سر اومده صبرم
اگه یه روز مردم ، بیا و گریه کنن و
یه شاخه نیلوفر ، بذار روی قبرم
بدون تو سنگم ، کنار تو ابرم
بذار تا گریه کنم ، سر اومده صبرم
نه گریه مونده برام ، نه خنده مونده برام
فقط یه کابوسه ، کشنده مونده برام
یه حس گیج و سمج ، همیشه همدممه
میگن شکنجه بسه ، میگم بازم کممه
نگات چرا چشمی ، به من نمیدوزه
آی چرا برای دلم ، دلت نمیسوزه
تو فکر و ذکر منی ، ولی ازم دوری
دلت نخواسته منو ، نگو که مجبوری
تو فکر و ذکر منی ، ولی ازم دوری
دلت نخواسته منو ، نگو که مجبوری
بدون تو سنگم ، کنار تو ابرم
بذار تا گریه کنم ، سر اومده صبرم
اگه یه روز مُردم ، بیا و گریه کن و
یه شاخه نیلوفر بذار روی قبرم
بدون تو سنگم ، کنار تو ابرم
بذار تا گریه کنم ، سر اومده صبرم
اگه یه روز مُردم ، بیا و گریه کن و
یه شاخه نیلوفر بذار روی قبرم

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

دلت تهرون چشات شیراز! لبت ساوه هوات بندر!
لبم هر شب تنم تبریز؛ سرم ساری چشام قمصر
دلم دل تنگه تنگستان؛ رو دوشم درد خوزستان
غرورم ایل قشقایی! تو رگ هام خون کردستان…
تو خونم جنگ تحمیلی؛ تو خونت ملک اجدادی
خرابم مثل خرمشهر؛ ولی تو خرم آبادی
تمام کودکی هامو بهم دنیا بدهکاره!
تو با لالایی خوابت برد؛ منم با موج خمپاره!
دیگه خسته ام از این شهر و از این دنیای وا مونده…
میخوام برگردم اونجایی که انگشتام جا مونده!

دلم بعد از تو با هر چی؛ که ترکش داشت جنگیده
دیگه بعد از تو به هر کی، که درکش کرد خندیده
رو دستم داغ سوسنگرد؛ تو قلبم عشق خونین شهر…
خیالم رکس آبادان؛ اسیرم باز تو این شهر
موهام قشلاق دستامه، برام بن بسته هر کوچه!
مثل تالار آیینه؛ به هر سمتی برم پوچه!
دیگه خسته ام از این شهر و از این دنیای وا مونده…
میخوام برگردم اونجایی که انگشتام جا مونده!
دلم بعد از تو با هر چی؛ که ترکش داشت جنگیده
دیگه بعد از تو به هر کی، که درکش کرد خندیده

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

خزونه خزونه خزونه خزونه همه آدما آینه تو دستشونه♬♫
نگاه کن عزیزم نگاه کن عزیزم نگاه کن فقط صورت ما جوونه
شاید هیچکس حال مارو نفهمه شاید هیچکس حال مارو ندونه♬♫
خود ما ولی تا ته قصه رفتیم خود ما ولی خوب میدونیم چمونه
خزونه خزونه خزونه خزونه همه کوچه ها ساکتن سردشونه♬♫
تو چشمات عزیزم منو دفن کن که مزار پرنده توی آسمونه
عمیقی درست عین زخمام عمیقی رفیقی همونقدر که دوری رفیقی♬♫

غروبه ازت زخم داشتن چه خوبه درست عین صبحی که رفتی غروبه♬♫
پرندم پرنده پریشون و پرپر همون خواب آروم همون بالش پر
همونی که تو خاطرت جاش گذاشتی همونی که با مرگ تنهاش گذاشتی♬♫
غروبه غروبه غروب خزونه یه پاییز دلواپس هردومونه
کی میدونه جز تو کی میدونه جز من مزار پرنده توی آسمون♬♫
عمیقی درست عین زخمام عمیقی رفیقی همونقدر که دوری رفیقی
غروبه ازت زخم داشتن چه خوبه درست عین صبحی که رفتی غروبه♬♫

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

لبخند زد و دستامو گرفت اما توی خواب
فردا نشده بیدار شدم بیدار و خراب
عکسش روی میز باز از توی قاب بیرون اومد و
دستامو گرفت با هم دوباره رفتیم تو یه قاب
ترسیدم اگه بیدار بشم خوابم بپره
گفتم نکنه اصلا روی میز خوابم نبره
تنها روی تخت تنها توی خواب با اون تو یه قاب
چشماشو که بست قاب از روی میز افتاد و شکست
حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه
تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه
حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه
تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه
بارون میومد پس داد زدم من پشت درم
خمیازه ی باد آهسته گذشت از پشت سرم
در وا نشده بیدار شدم بارون میومد
گفتم نکنه فردا شده و من بی خبرم
بارون میومد پس داد زدم پشت دره
بیدار شدی گفتی نکنه خوابم نبره
سیل از توی قاب اومد تو اتاق در وا شده بود
ما غرق شدیم از بس که اتاق دریا شده بود
حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه
تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه
حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه
تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه

 

همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن
ز مدینه تا به کعبه سر و پا برهنه رفتن دو لب از برای لبیک به وظیفه باز کردن
به مساجد و معابد همه اعتکاف جستن ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن
شب جمعه ها نخفتن به خدای راز گفتن ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن
به خدا که هیچکس را ثمر آنقدر نباشد که به روی نا امیدی در بسته باز کردن
به خدا که هیچکس را ثمر آنقدر نباشد که به روی نا امیدی در بسته باز کردن