محسن چاوشی

برای این گل قرمز نماز مرده بخوانید
مرا شمرده بخوانید برای خاکسپاری
❃✽✾❃✽✾
تمام باغچه ها را به مادرم بسپارید
دو دنگ پیراهنم را دو پاره از کفنم را
❃✽✾❃✽✾
به این دو چشم بدوزید سپس ملال تنم را
دو بال پر زدنم را در این کفن بگذارید
❃✽✾❃✽✾
به همسر نگرانم به نقل قول بگویید
چه دوست داشتنی بود شما، آهای شماها
❃✽✾❃✽✾
شما که همسر خود را همیشه دوست ندارید
زیاد امید ندارم که از تپیدن قلبم
❃✽✾❃✽✾
گلی دوباره بروید مگر بهار که سر شد
کنار سنگ مزارم دلی دوباره بکارید
❃✽✾❃✽✾
کدام قله ،کدام اوج؟ منی که اینهمه کوهم
از این جهان به ستوهم من از شکار نکردن
❃✽✾❃✽✾
شما از اینکه شکارم نبوده اید شکارید
دو دنگ پیراهنم را دو پاره از کفنم را
❃✽✾❃✽✾
به این دو چشم بدوزید سپس ملال تنم را
دو بال پر زدنم را در این کفن بگذارید

 

 

♪♪♫♫♪♪♯

نه هوای تازه و نه لباس نو میخوام♫
هفت سین من تویی من فقط تورو میخوام♫
دلم امشب از خدا جز تو هیچ چی نمیخواد♫
کاش یکی ما دوتا رو باهم آشتی میداد♫
شبِ عیدی آسمون وقتی که میباره♫
بیشتر از شبای پیش عطرِ قرآن داره♫
ببین امشب، قلبم مثله آینه روشنه♫
آینه ی زلال من دیدن عید منه♫
سال نو یعنی تو وقتی از در توو میای♫
نذر کردم، امشب سفره چیدم که بیای♫
شبِ عیدی آسمون وقتی که میباره♫
بیشتر از شبای پیش عطرِ قرآن داره♫
ببین امشب قلبم مثله آینه روشنه♫
آینه ی زلال من دیدن عیدِ منه♫
شادی از تقویمم بی تو رفت و بر نگشت♫
انتظارت منو کشت توی سالی که گذشت♫

♪♪♫♫♪♪♯

 

لولای شکسته در را عوض می کنم
در را باز می کنم می گویم بانو خوش آمدی
خوش آمدی
اگر نبودی در و می بندم ، دوباره باز می کنم
های بانو ، بانو ، بانوجان ، فقط همین
های بانو ، بانو ، بانوجان ، فقط همین
های بانو شوخی نکن ، چشم خسته
بسته میشود قلب خسته ،می ایستد
های بانو ، بانو ، بانوجان ، فقط همین
های بانو ، بانو ، بانوجان ، فقط همین

پدرم اینجا و مادرم اینجا و وطنم ایرانه آخه من کجا برم همه جا جز اینجا واسه من زندانه عشق من اینجا و پسرم اینجا و اهل کردستانه مرده و زنده من تشنه لب دنبال خاک خوزستانه آخه من کجا برم رمضوناش رنگ ربنای مست شجریان باشه یا موذن زاده اذان افطارش جادوی خلوتی شهر تهران باشه بچه ی غمگین شط خرمشهرم که تموم دنیاش قد آبادانه دل تنگم خونه دل خونم مسته سرخی خورشید غروب هرمزگانه من غریبم همه جا مثل ابر پاییز همه جا میبارم اما تو خاک خودم موندن و مردنمو بیشتر دوست دارم آخه من کجا برم رمضوناش رنگ ربنای مست شجریان باشه یا موذن زاده اذان افطارش جادوی خلوتی شهر تهران باشه چاوشی خون تو و مردم تنهاتم تکیه کن به قلب تا ابد همراتم چاوشی خون تو و مردم تنهاتم تکیه کن به قلب تا ابد همراتم

 

هر روز عمرم از دیروز بدتره…

♫♪♭ عمری که هر نفس بی غم نمی گذره ♫♪♭

دلگیر و خسته ام بی روح ساکتم…

♫♪♭ نبضم نمی زنه پلکم نمی پره ♫♪♭

می دونم امشبم از خواب می پرم…

♫♪♭ از گریه تا سحر خوابم نمی بره ♫♪♭

این زنده موندنه بازنده مونده…

♫♪♭ بی دوست زندگی مرگ از تو بهتره ♫♪♭

اون روبرو داره پرواز می کنه…

♫♪♭ می بینمش هنوز از پشت پنجره ♫♪♭

 

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

طبعم همه خشک است، حقیقت
شیرین شوم از شهدِ شکوهت
ای خسروی شیرین دهنان قند دمادم

شعر ، ملودی و تنظیم قطعه : محسن چاوشی
پر ساز رگ نی شکرم را؛ مرداب مرا زنده کن ای دوست
از چشمه ی صافت بدهم تا؛ سیراب شوم جان به کف آرم
تقدیم کنم پا و سرم را؛ چون پست رود رحمت جانان

ما پست رویم تا که ببارد، بر چهره ی ما رحمت باران
دریاب زمین لاغرم را…
ناباب مرا باب کن ای دوست! تا بال شوم سوی تو آیم…
آزاد شوم از دو جهانت! دریاب ضمیر خود سرم را
حق القدمت را با جان دهم ای دوست!
دریاب تنم را دریاب سرم را…

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

 

برو ای یار که ترک تو ستمگر کردم حیف از آن عمر که در پای تو من سرکردم

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران ساده دل من که قسم های تو باور کردم

به خدا کافر اگر بود به رحم آمده بود زآن همه ناله که من پیش تو کافر کردم

تو شدی همسر اغیار و من از یار و دیار گشتم آواره و ترک سر و همسر کردم

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان و دگران وای به حال دگران

برو ای یار که ترک تو ستمگر کردم حیف از آن عمر که در پای تو من سرکردم

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران ساده دل من که قسم های تو باور کردم

به خدا کافر اگر بود به رحم آمده بود زآن همه ناله که من پیش تو کافر کردم

در غمت داغ پدر دیدم و چون در یتیم اشک ریزان هوس دامن مادر کردم

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان و دگران وای به حال دگران

 

بگو چه مرگته که دوباره میخونی دوباره بی فایدس خودت که میدونی
بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی سراپا آتیشی تو این شب برفی
هنوز منتظری بیاد و یار تو شه بهار تو مرده دلت چقدر خوشه
پرنده ای اما اسیر کوچ خودت همیشه هم میرسی به هیچ و پوچ خودت
نگاه به آینه بکن چقد شکسته شدی شکستنت اما چه بد شکسته شدی
سحر تو راهه و تو دوباره بی تابی چه مرگته دل من چرا نمیخوابی
نگو بهار چی شده پرنده ی غمگین برای هیشکی نخون به پای هیشکی نشین
نگو بهار چی شده پرنده ی غمگین برای هیشکی نخون به پای هیشکی نشین
بگو چه مرگته که دوباره میخونی دوباره بی فایدس خودت که میدونی
بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی سراپا آتیشی تو این شب برفی
هنوز منتظری بیاد و یار تو شه بهار تو مرده دلت چقدر خوشه
پرنده ای اما اسیر کوچ خودت همیشه هم میرسی به هیچ و پوچ خودت
نگاه به آینه بکن چقد شکسته شدی شکستنت اما چه بد شکسته شدی
سحر تو راهه و تو دوباره بی تابی چه مرگته دل من چرا نمیخوابی
نگو بهار چی شده پرنده غمگین برای هیشکی نخون به پای هیشکی نشین
نگو بهار چی شده پرنده غمگین برای هیشکی نخون به پای هیشکی نشین

 

طعنه به طعنه میگن و خسته نمیشن آدما
با این همه زخم زبون مثل آتیشن آدما
عروسی تو با کیه که من خبردار شدم
کی اومد و چی گفت که من پیش چشات خوار شدم
روز عروسی تو و عزا گرفتنه منه
تو شادی و ببین که غم چه جور دلم رو میشکنه
خیال نمیکرد دلم که بی خیال من بشی
اما تو بی خیالی و محاله مال من بشی
منتظرم نموندی تو ازدواج کردی
آتیش زدی به هستیم عشق و حراج کردی
مرده ی خنده هاتو به خاک غم سپردی
رفتی و این قمارو از من ساده بردی
روا نبود که این جوری از دل تو جا بمونم
روا نبود با این همه تنهایی تنها بمونم
حیف دلم که پیش تو مونده و به هیشکی دل نبست
حیف دله صبور من که عاشقت بوده و هست

زیر پرچم سه رنگ واسه پرچم سفید
مادرم دعا میکرد، پدرم میجنگید
قلبمون اون روزا این همه ترک نداشت
دلمون شور میزد، دستامون نمک نداشت
حالمون اون روزا اگه رو به را نبود
عوضش امیدمون کسی جز خدا نبود
روزای دربدری، شبای بمبارون
دنبال نفت بدو، تو صف غذا بمون
دست خالی زیر گوله بارون بودیم
خسته بودیم اما، مرد میدون بودیم
رفقای مدرسم هنوزم یادم میان
کاش میدونستم الان همکلاسیام کجان
خنده های خواهرم لاله بود و پژمرد
اشکای برادرم سیل شد دنیا رو برد
سیل خون جاری بود از عطش تا کارون
خیلیا خاک شدن زیر سقف خونشون
حاج خانوم بهم میگه به دلم افتاده
پسر مظلومم پشت در واستاده
هنوزم بعضی شبا موج بمبِ تو سرم
هنوزم خواب می بینم خونه ریخته رو سرم
هشت سال زندگیم با همین دردا گذشت
هشت سال آزگار سخت بود، اما گذشت
واسه پرچم سه رنگ، زیر پرچم سفید
من هنوز معتقدم، باز باید جنگید