محسن چاوشی

ای شرمساری شرمسار شرمساری

جز شرمساری از خودت چیزی نداری

ای نا امیدی نا امیدی نا امیدی

از هیچکس حتی خودت خیری ندیدی

ای تنگ دستی تنگ دستی تنگ دستی

چشماتو رو هر چی دلت ی خواست بستی

هی آستین بردی به چشمای نجیبت

دستات خجالت می کشیدن توی جیبت

چون زیر بار دوستی جون کنده بودی

از مهره های گردنت شرمنده بودی

هر چی بهت تقدیم شد دوزو کلک بود

قلبت شکست از بس که دستت بی نمک بود

هی صبر کردی صبر اما بی علاجه

از صبر کردن روحت انقدر هاج و واجه

بارون حریف شر شره چشم ترت نیست

سقفی که باید باشه بالای سرت نیست

با اینو اون نجنگ فرار کن فرار

از مردم دو رنگ فرار کن فرار

هی لقمه توی خون زدی تا زنده موندی

عمری دم از بارون زدی تا زنده موندی

هی سیب نارس چیدی از باغ بهشتت

دیدی که راضی نیستی از سرنوشتت

چون زیر بار دوستی جون کنده بودی

از مهره های گردنت شرمنده بودی

هر چی بهت تقدیم شد دوزو کلک بود

قلبت شکست از بس که دستت بی نمک بود

تنهای تنهای تنهایی
مظلوم مظلوم مظلومی
بی یار بی یار بی یاری
خوزستان خوزستان خوزستان
بی دردا خوابیدن خوابیدن
نامردا خوابیدن خوابیدن
اما تو بیداره بیداری
خوزستان خوزستان خوزستان
ای مردم ای مردم ای مردم
بارون کو بارون کو بارون کو
ای بارون ای بارون ای بارون
کارون کو کارون کو کارون کو
از خاکت از نفتت از خونت
شب دستش رنگینه رنگینه
ای قاضی ای قاضی ای قاضی
شب جرمش سنگینه سنگینه
بمب بارون بمب بارون بمب بارون
طیاره طیاره طیاره
نارنجک نارنجک نارنجک
خمپاره خمپاره خمپاره
این ظلمه وقتی که زالوها
تو جیب این مردم میلولن
وقتی که خیلی از این مردم
بی پوله بی پوله بی پولن
ای قاضی مردم چی میگن
آبادی آبادی آبادی
ای قاضی این مردم چی میخوان
آزادی آزادی آزادی
♫♫♫

 

 

گاهی بهانه هوسی باشم یا پشت میله ی قفسی باشم من راضی ام به هرچی می خواهی ;ترجیح می دهی چه کسی باشم؟ من خام بودم و تو پرم کردی با اینکه از تو خاطره ام خالیست مردی که روبروی تو می خواند جز یک نوار پر شده چیزی نیست دیوار دور خانه ی ما چینی است دار و ندارم رو آنچه می بینی نیس غیر از خودت که واقعیت داری هر آنچه دیده ام همه تازیست من یوسفم که برای تماشایت با حبس با توطئه می سازم هر روز پیش چشم برادرها خود را درون چاه می اندازم من سال های سال از این خانه بیرون نرفته ام که تو برگردی یکبار هم که آمده ای ما را مهمان به قهوه قجری کردی دیوار دور خانه ی ما چینی است دار و ندارم رو آنچه می بینی نیس من عاشق تویی شده بودم که تنها تنها تنها تنها تنها تنها دیوار دور خانه ی من چینی است دار و ندارم رو آنچه می بینی نیس غیر از خودت که واقعیت داری هر آنچه دیده ام همه تازیست از هر شب بدون تو بیزارم از وهم ها و این همه انکارم این هم خام شام سلطانی است من حدس می زنم که جنون دارم من حدس می زنم که جنون دارم

 

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

نگار تازه خیز من کجایی آی کجایی♫♪
به چشمان سرمه ریز من کجایی آی کجایی
نفس بر سینه ی عاشق رسیده آی رسیده♫♪
دم مردن عزیز من کجایی آی کجای
بمی‍رم تا تو چش‍م تر نبی‍‍نی♫♪
شرار آه پرآذر نبی‍‍نی
چنان از آتش عش‍‍قت بسوزم♫♪

که از مو رن‍‍گ خاکستر نبین‍‍ی♫♪
به والله که جانانم تویی تو
به سلطان عرب آی جانم تویی تو♫♪
تو دوری از برم دل در برم نيست
هوای ديگری اندر سرم نيسـت♫♪
نگار تازه خیز من کجایی آی کجایی
به چشمان سرمه ریز من کجایی آی کجایی♫♪
نفس بر سینه ی عاشق رسیده آی رسیده

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

 

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

ای دل قلاش مکن!
فتنه و پرخاش مکن…
شهره مکن فاش مکن، بر سر بازار مرا
روز تویی روزه تویی…

حاصل دریوزه تویی
آب تویی کوزه تویی؛ آب ده این بار مرا
قطره تویی بحر تویی…
لطف تویی؛ قهر تویی
قند تویی زهر تویی!

بیش میازار مرا…
ای دل قلاش مکن!
فتنه و پرخاش مکن…
شهره مکن فاش مکن، بر سر بازار مرا
باغ سلام میکند؛ سرو قیام میکند

رونق باغ میرسد…
چشم و چراغ میرسد
باغ سلام میکند؛ سرو قیام میکند
رونق باغ میرسد…
چشم و چراغ میرسد

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

 

من بی تو چیزی نیستم جز
پرده ی بی آفتاب جز
رختخواب کهنه و لیوان آب و قرص خواب
من بی تو چیزی نیستم جز
خونه ی بی پنجره جز
آدمی که غربتش از مرگ طولانی تره
من بی تو چيزی نيستم جز چند تا ابر بی قرار
من بی تو چيزی نيستم جز آه جز گرد و غبار
یادم بده کاری کنم جوری بهم عادت کنی
که زیر چتر گریه هام احساس امنیت کنی
یادم بده کاری کنم بی وقفه با من سر کنی
من شعر بنویسم برات تو شعرامو از بر کنی
کاشکی به گوشت میرسید دارم چه رنجی میبرم
بپا غرورم نشکنه من از تو دل نازک ترم
من بی تو چیزی نیستم من بی تو اصلا نیستم
شاید کسی که عمریه دنبالشی من نیستم
من بی تو چيزی نيستم جز چند تا ابر بی قرار
من بی تو چيزی نيستم جز آه جز گرد و غبار

 

ای مردمان ای مردمان از من نیاید مردمی دیوانه هم نندیشد آن کاندر دل اندیشیده ام
امروز عقل من ز من یک بارگی بیزار شد خواهد که ترساند مرا پنداشت من نادیده ام
در دیده من اندر آ وز چشم من بنگر مرا زیرا برون از دیده ها منزلگهی بگزیده‌ ام
من از برای مصلحت در حبس دنیا مانده ام حبس از کجا من از کجا مال که را دزدیده ام
تو مست مست سرخوشی من مست بی سر سرخوشم تو عاشق خندان لبی من بی دهان خندیده ام
چندانک خواهی در نگر در من که نشناسی مرا زیرا از آن کم دیده ای من صد صفت گردیده ام
در زخم او زاری مکن دعوی بیماری مکن صد جان شیرین داده ام تا این بلا بخریده ام
پیش طبیبش سر بنه یعنی مرا تریاق ده زیرا در این دام نزه من زهر ها نوشیده ام
من از برای مصلحت در حبس دنیا مانده ام حبس از کجا من از کجا مال که را دزدیده ام
تو مست مست سرخوشی من مست بی سر سرخوشم تو عاشق خندان لبی من بی دهان خندیده ام

 

این جنگل چوب خورده تو نعره های خفیفش شیر لگد خورده داره
دریاست دریای تابوت رو شونه های نحیفش مرغابی مرده داره
طفلک همش لنگ نونه این سفره هر چی که داشته برداشته و بذل کرده
از تشنگی نصفه جونه این مشک دستاشو عمری نذر ابوالفضل کرده
این صورت استخونی از فقر سیلی که می خورد دردو فراموش میکرد
البته یادم نمیره وقتی جوون بود با فوت خورشید و خاموش میکرد
روحی که رو موج اف ام مینشست کنج اتاق و سرگرم بخت خودش بود
لبخند میزد به آفت سیبی که نعشش همیشه زیر درخت خودش بود
ای چرک رو اسکناسا ارابه ناشناسا پیکان دلتنگ بابا
بار تلنبار مونده از شهر و از یار مونده قربانی جنگ بابا
بی جامه بی ادامه چشم انتظار یه نامه تسبیح و سجاده بابا
ای سرفه های پر از دود ویرونه شاه مقصود از سکه افتاد بابا
می گفت جاهل که بودم عمر عزیزم هدر شد توی صف سینما ها
می گفت امروز دیگه نقش مهمی ندارم توی تئاتر شماها
می گفت ده سال هر روز راه دوا خونه ها رو ترک موتور گریه کرده
از اون سر چاله میدون تا این سر توپخونه با توپ پر گریه کرده
می گفت ما مرغ شامیم حالا یا بزم عروسی یا مجلس سوگواری
می گفت فرقی نداریم فرق ما دوتا شبیه اسب کالسکه است و گاری
میرفت و می گفت پشت لبخند سه در چهارم قسط عقب مونده دارم
میگفت از من گذشته می رفت و میگفت امشب مهمون نا خونده دارم
ای چرک رو اسکناسا ارابه ناشناسا پیکان دلتنگ بابا
بار تلنبار مونده از شهر و از یار مونده قربانی جنگ بابا
ای آخرین شاه نامه افسانه بی ادامه بی سنگ و کباده بابا
تنهای پرده خونا ته مونده پهلوونا از اسب افتاده بابا

 

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

نخند و با خنده هات باز منو دلخور نکن!
نگو دلت با منه دیگه تظاهر نکن…
ببین ازت بریدم خسته ام از دو رویی…
از تو برام چی مونده به جز بی آبرویی!
لبت یه چیزی میگه چشات یه چیز دیگه
من دیگه فهمیدم کدوم دروغ میگه…
لبت یه چیزی میگه چشات یه چیز دیگه!
من دیگه فهمیدم کدوم دروغ میگه…

بهم بگو از عشق تصور تو چیه…
وقتی که پیش منی چشات حریص کیه!
خیانت از سر تا پای تو میریزه…
تصورت از عشق چه نفرت انگیزه!
لبت یه چیزی میگه چشات یه چیز دیگه…
من دیگه فهمیدم کدوم دروغ میگه!
لبت یه چیزی میگه چشات یه چیز دیگه…
من دیگه فهمیدم کدوم دروغ میگه!

دوتا چشمام دوتا سرباز مغرورن که مدتهاست از معشوقشون دورن
دوتا سرباز که چندتا زن تنها توی دلشوره هاشون رخت میشورن
دوتا دستام دوتا چاقوی بی دسته دوتا قفل بزرگ دست و پا بسته
دوتا پارو دوتا پاروی بی قایق دوتا کشتی با ده تا لنگر خسته
گلوم خلوت ترین پس کوچه ی بن بست سرم سرکش ترین فواره ی میدون
یه فنجون قهوه تو غمگین ترین کافه یه عابر تو خیابونای سرگردون
چشامو بستم و وا کردم و دیدم یکی از بال بستم آسمون ساخته
یکی بختک شده افتاده رو سینم یکی از استخونام نردبون ساخته
سرم چندتا کتاب رنگ و رو رفته یه بالون با طناب از گلو پاره
یه اعدامی که امیدش به دنیا نیست ولی دنیا براش جذابیت داره
نه دنیا از سرم خیلی زیادی بود نه پیشونی نوشتم بود کم باشم
به هر تقدیر شکلک درنیاوردم فقط میخواستم شکل خودم باشم
گلومو پاره کردم اما این مردم بهم گفتن که دیوونست عاشق نیست
کسی باور نکرد این آدمه بی شکل به غیر از عشق با چیزی موافق نیست