محسن چاوشی

 

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

باز آمدم باز آمدم از پیش آن یار آمدم ♬♫♪♭
در من نگر در من نگر بهر تو غم خوار آمدم !.!.!
شاد آمدم شاد آمدم از جمله آزاد آمدم ♬♫♪♭
چندین هزاران سال شد تا من به گفتار آمدم !.!.!
آن جا روم آن جا روم بالا بدم بالا روم ♬♫♪♭
بازم رهان بازم رهان کاین جا به زنهار آمدم !.!.!
من مرغ لاهوتی بدم دیدی که ناسوتی شدم ♬♫♪♭
دامش ندیدم ناگهان در وی گرفتار آمدم !.!.!

من نور پاکم ای پسر نه مشت خاکم مختصر ♬♫♪♭
آخر صدف من نیستم من در شهوار آمدم !.!.!
ما را به چشم سر مبین ما را به چشم سر ببین ♬♫♪♭
آن جا بیا ما را ببین کان جا سبک بار آمدم !.!.!
از چار مادر برترم وز هفت آبا نیز هم ♬♫♪♭
من گوهر کانی بدم کاین جا به دیدار آمدم !.!.!
یارم به بازار آمدست چالاک و هشیار آمده ست  ♬♫♪♭
ور نه به بازارم چه کار وی را طلبکار آمدم !.!.!

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

 

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

این کیست این این کیست این این یوسف ثانی است این…!
امروز مستیم ای پدر توبه شکستیم ای پدر ♫♪♭
از قحط رستیم ای پدر امسال ارزانیست این…!
مست و پریشان توام موقوف فرمان توام ♫♪♭
اسحاق قربان توام این عید قربانیست این…!
کیست کیست جان من این کیست کیست جان من ♫♪♭
کیست کیست جان من این کیست کیست جان من…!
من کیسه ها می دوختم در حرص زر می سوختم ♫♪♭

ترک گدایی رویی کنم چون گنج دیدم در کمین…!
بسم الله ای روح بقا بسم الله ای شیرین لقا ♫♪♭
بسم الله ای شمس الذها بسم الله ای دین الیقین…!
کیست کیست جان من این کیست کیست جان من ♫♪♭
کیست کیست جان من این کیست کیست جان من…!
کیست کیست جان من این کیست کیست جان من ♫♪♭
هفت آسمان را بر درم از هفت دریا بگذرم…!
چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من ♫♪♭

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

دَردت وَ مالم زو مچو را وه امشو وه لامان روژ به که راوه
ایمشو چن شوه نیتیده و خاوم له کی توریاده بینای چاوانم

( معنی : امشب چند شبه نمیای به خوابم ، از کی ناراحت شدی که چشمانم )
♪♪♫♫♪♪♯ سرت پتی که بینم زولفانت سرت پتی که بینم زولفانت ♪♪♫♫♪♪♯

( معنی : زندگیم به فدات زود نرو )
صد جانه شیرین بکم قربانت بکم قربانت♪

سرت پتی که بینم زولفانت سرت پتی که بینم زولفانت♪
صد جانه شیرینم بکم قربانت بکم قربانت ♪♪♫♫♪♪♯

مو غریبه ای بلاتوم که نداروم ردت جایی آخه ♪♪♫♫♪♪♯
هر چی ام داد میزنوم میرسد گاهی آخه

دردت به جونوم بی تو نمونو امشو طی مو بمون روز بکراوه روز بکراوه
♪♪♫♫♪♪♯ ایمشو چن شوه نیتیده خاوم له کی توریاده مینای شوانم ♪♪♫♫♪♪♯
سرت پتی کو بینوم زولفونت سرت پتی کو بینم زولفانت♪
صد جونه شیرین کنوم قربونت بکم قربونت♪
سرت پتی کو بینوم زولفونت سرت پتی که بینوم زولفونت♪
صد جانه شیرین کنوم قربونت کنوم قربونت♪
♪♪♫♫♪♪♯

ا

 

وج گرفتی و من قفس شدم مستو حسرت آزادی وبال بالم شد یه روز دیدمتو تازه شدم از نو یه روز از تو گذشت هزار سالم شد سکوت تو مثل یه راز سر بسته بین تولد و مرگ شناورم می کرد نفس کشیدن تو قوطی در بسته از اینکه پروانه ام مکدرم می کرد دست که می بردی به کوله بار سفر دخیل می بستم به دستگیره در دخیل می بستم به جاده های عبوس دست که می بردی به کوله بار سفر دخیل می بستم به دستگیره در دخیل می بستم به جاده های عبوس دخیل می بستم به آخرین اتوبوس اونقدا ام میگن دلت بزرگ نبود دلت یه زندونه یه چاردیواری تصورم از تو دود هوا شد رفت تا هی سقوط کنم به زیر سیگاری صعود می کردم به قله چشمات سقوط می کردم مهم نبود برام دلم می خواست که تورو حبس کنم تو صدام هیشکی به غیر از تو مهم نبود برام چشم که مینداختی به آینه و چمدون پناه می بردم به کوچه و بارون چشم که می بستی رو بی پناهی من پناه می بردم به نا امید شدن

 

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

تو دل یه مزرعه یه کلاغی رو سیاه
هوایی شده بره پابوس امام رضا
اما هی فکر میکنه اونجا جای کفتراس
آخه من کجا برم یه کلاغ که روسیاس
من که توی سیاهیا از همه روسیاترم
میون اون کبوترا با چه رویی بپرممن که توی سیاهیا از همه روسیاترم
میون اون کبوترا با چه رویی بپرم
تو همین فکرا بودش کلاغ عاشقمون
یه دلش میگفت برو یه دلش میگفت بمون
که یهو صدایی گفت تو نترس و راهی شو
به سیاهی فکر نکن تو یه زائری برو

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

 

تو در مسافت بارانی و غم درشکه ای از اشک است
و اشک شیهه کوتاهی من و تو آخورمان مرگ است
از این درشکه بیا پایین تو نیز شیهه بکش گاهی

بتاز گله اکسیژن و راه مال رویی چیزی به سمت پنجره پیدا کن هوای حبس نفسگیر است
بتاخت قفل مرا وا کن بتاز‌ ای که پر از راهی …
منم که لک لک غمگینی به روی دودکشت هستم منم که ماهی دریای بلند موی مشت هستم
منم که طعمه قلابم مرا شکار کن ‌ای ماهی …
منم شکار شکارم کن سپس ببوس و بچرخانم سپس بچرخ و ببوسانم
سپس چه کار چه کارم کن چه کار هرچه تو میخواهی ست
بخواه آن چه که میخواهی …
آهای بینی سربالا از این درشکه بیا پایین به من بچسب همین الان مرا ببوس همین حالا
که زندگی دو سه نخ کام است و عمر سرفه ی کوتاهی …

 

ما بزرگ و نادانیم مثل گاو مینوشیم مرتعی سرابی را
قحطی است و میدانیم گریه غرق خواهد کرد اسب های آبی را
هم درشت و غمگینیم هم سیاه و بدبینیم
هم برای آبادی قطره‌ ای نمیباریم هم نگه نمیداریم حرمت خرابی را
شب که میشود خوابیم صبح و ظهر هم خوابیم عصر هم که تا شب خواب
شب دوباره تا شب خواب توی خواب میبینیم روز آفتابی را
خوب خوب و خوشبختیم خشک و سفت و سرسختیم
ما در اوج تنهایی چون زنان هرجایی خوب خوب میدانیم راه دوست یابی را
گاو اسب انسانیم حافظان عرفانیم حامیان زن هستیم بندگان تن هستیم
پاس پاس میداریم عشق رختخوابی را

علم در نوردیده ساختار پیچیده جاهلان فهمیده
ما ربات‌ ها روزی درک میکنیم آیا فهم اکتسابی را
مفلسیم در خوردن  ممسکیم در مردن ما که از خسیسان و جمله کاسه لیسانیم
ترک میکنیم آیا این گدامآبی را
رخت بخت پوشیدیم مثل گاو نوشیدیم مثل اسب کوشیدیم
مثل اشک جوشیدیم گریه غرق کرد آنگاه اسب‌های آبی را
خوب خوب و خوشبختیم خشک و سفت و سرسختیم
ما در اوج تنهایی چون زنان هرجایی خوب خوب میدانیم راه دوست یابی را
گاو اسب انسانیم حافظان عرفانیم حامیان زن هستیم بندگان تن هستیم
پاس پاس میداریم عشق رختخوابی را
از اساس استادیم در جناس استادیم فاضلیم در دانش فاضلیم در خوانش
ارج مینهیم اما شعر فاضلابی را …

جهان فاسد مردم را بریز دور و در این دوری
به عطر نافه ی خود خو کن کمین بگیر جهانت را
سپس شکارچیانت را به تیر معجزه آهو کن
مفصلند زمستان‌ها و برف نسخه ی خوبی نیست
برای سرفه ی گلدانها گلی نمانده خودت گل باش
تو را بکار و شکوفا شو تو را بچین و تو را بو کن
دلم دف است نیستانا نگاه صوفی ناخوانا
جهان پریشی مولانا دهان پریشی مولانا
تو خوانگاه منی با من بچرخ و یا حق و یا هو کن
شب است یک تنه زیبا شو و چند ماه شکیبا شو
سپس مرا متولد کن بتاب روی شبم دریا
و جوجه اردک زشتم را به زیر بال و پرت قو کن
کسی نمیشنود ما را اگر که روی سخن داری
و درد حرف زدن داری اگر دهان خودت هستی
اگر زبان خودت هستی به گوشهای خودت رو کن
دو تا بریده ی از شانه دو تا خجول دو دیوانه
منم دو دست که میخواهم بغل بگیرمت ای جنگل
تفقدی نظری چیزی به این دو ساقه ی کم رو کن
مسم که پخش و پلا هستم دچار درد و بلا هستم
تو عادلی که طلا هستی به کیمیای مساواتت
تو را بدل به خودت اما مرا بدل به ترازو کن
تو را ببوس که لبهایت هنوز طعم عسل دارد
تو را بخواه که آغوشت هنوز میل بغل دارد
تو را بکار و شکوفا شو تو را بچین و تو را بو کن

 

مادر مداد قرمز من کو کو لقمه های نان و پنیرم آخر چگونه بیست بگیرم
وقتیکه دستهای فقیرم فردای درس آن همه باید در جستجوی کار بمیرند
ای ماه مهر زهر هلاهل بازآ که زنگهای ثلاثه روزی هزار بار بمیرند
تا کودکان به وقت دبستان از ترس امتحان نهایی با نمره ی چهار بمیرند
ای ماه مهر ماه بد اخلاق با ایده های محکم و خلاق
ما را بزن به خط کشی از چوب ما را بزن به ترکه ی مرطوب
تا در درون کودک دیروز مردان بیشمار بمیرند
مادر مداد قرمز من کو کو لقمه های نان و پنیرم آخر چگونه بیست بگیرم
وقتیکه دستهای فقیرم فردای درس آن همه باید در جستجوی کار بمیرند
دل بادبادکیست حصیری آهی که میوزد دل ما را تا اوج میبرد به اسیری
با هر نخ بریده شهیدی است دلهای رفته را بگذارید در اوج افتخار بمیرد
در این کلاسهای رفوزه لای کتابهای عجوزه ما چیستیم بر در کوزه
سقای علم دست بجنبان تا گوشهای تشنه به دست چکهای آبدار بمیرند
روزی هزار بار بگو آب روزی هزار بار بگو نان مادر مرا ببر به دبستان
تا روی شاخه های جوانم گنجشکهای توی دهانم روزی هزار بار بمیرند
مادر مداد قرمز من کو کو لقمه های نان و پنیرم آخر چگونه بیست بگیرم
وقتیکه دستهای فقیرم فردای درس آن همه باید در جستجوی کار بمیرند

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

لطفاً به بندِ اولِ سبابه ات، بگو! یک ذره صبر وُ حوصله اش، بیشتر شود..!●♪♫

از بُخل؛ زنگِ خانه ی من، سکته می کند! دستت، اگر کمی متمایل به در شود…●♪♫

در می زنی، که واردِ تنهاییم شوی؛ اما بعید نیست… زمانی که میروی…●♪♫

در از خودش، جَلای وطن گفته مثلِ من… در جست و جوی در زدنت، در به در شود!●♪♫

این بچه لاکپشتِ نگون بخت، سال هاست… از تخم در می آید وُ سوی تو می دود!●♪♫

اما مُقدر است، در آخرین قدم؛ یعنی در آستانه ی دریا دَمر شود!●♪♫

نُه ماه غلت خوردم وُ اصرار داشتم؛ در آن رَحِم لباس شوم، تا بپوشی ام!●♪♫

یا کاسه ای شراب شوم؛ تا بنوشی ام…●♪♫

هر نطفه ای، که دوست ندارد پسر شود… هر نطفه ای، که دوست ندارد وَرم شود…●♪♫

گفتم وَرم شوم! وَرمی در درونِ تو! تا هی بزرگ تر بشوم تا جنونِ تو، همراه قد کشیدن من، بیشتر شود…●♪♫

امّا پسر شدم، که تو را آرزو کنم! هـی جان به سر شدم، که تو را آرزو کنم..!●♪♫

امّا پســر شدم، که تو را آرزو کنم! هــی جان به سر شدم، که تو را آرزو کنم..!●♪♫

امّا پســـر شدم، که تو را آرزو کنم! هــی جان به سر شدم، که تو را آرزو کنم..!●♪♫

پیوسته آرزو کنمت… بلکه آرزو، از شرمِ ناتوانیه خود، جان به سر شود!●♪♫

دستت مبارک است، که چَک می زند به گوش!●♪♫

دستت مبارک است، که می آورد به هوش…●♪♫

عیسای دست های مبارک! بزن مـــرا! تا مُرده ای به زنده شدن، مفتخر شود…●♪♫

امّا پسر شدم، که تو را آرزو کنم! هی جان به سر شدم، که تو را آرزو کنم..!●♪♫

امّا پسـر شدم، که تو را آرزو کنم! هی جـان به سـر شدم، که تـو را آرزو کنم..!●♪♫

───┤ ♩♬♫♪♭ ├───